Sadržaj i forma su režija i veterina Autoportretiranje dokumentarnim filmom nije rijetkost, ponajviše zbog slobode koji taj filmski rod pruža pri ulasku u intimne sfere autora i njegovog stvaranja. No, ono što Precijenjenu dramaturgiju čini vještim primjerom spomenutog jesu hibridnost i dualnost koje autorica Sunčica Ana Veldić naglašava i balansira u svakom aspektu ovog filma, pružajući tako zanimljiv pogled na složenost njezine osobnosti, ali i filma kao umjetnosti. Prije svega, hibridnost je prisutna u formalnom smislu jer je participacijski dio, u kojem je autorica ujedno i protagonist, isprepleten refleksivnim, koji fokus stavlja na preispitivanje forme i pravila filmskog stvaranja. Ta fluidnost participacijskog i refleksivnog tipa predstavlja poveznicu između Sunčicinog preispitivanja filmskih pravila i uputa koje joj daju profesori, kao i završnog proizvoda koji to isto radi metafilmskim jezikom. Hibridnost tipova postiže i zvukom kada najprije najavljuje „tonski studio“ gdje će snimati voice-over naraciju, a zatim se njen glas seli u off. Dakle, dualnost forme koja je prikazana zrcali se na hibridnost samog sadržaja filma – preispitivanje pravila filmskog stvaralaštva vizualno su zabilježena u istom tom umjetničkom zapisu u kojem su izložena. Drugim riječima, jednako kao što Sunčica mijenja svoju ulogu u filmu pojavljujući se čas ispred, čas iza kamere – tako se i sadržaj, koji sam film komunicira publici, referira upravo na proces njegovog nastanka. Osim formom i sadržajem (u užem smislu riječi), dualnost je naglašena i filmskim postupcima – statična kamera veterinarske ordinacije suprotstavljena je grubom i „neispeglanom“ kamerom iz ruke koja prikazuje profesore i kolege ADU-a. Time stanja kamere, koja je neizostavan alat kreacije filmske forme, prelaze u sadržajni dio jer filmskim jezikom sugeriraju stabilnost usvojene veterinarske struke i nestabilnost one filmske, koja se tek treba „učvrstiti“. Na taj se način oslikava sadržajno direktniji oblik ekspozicije, a to je dualnost Sunčicine persone čija je kreativna i stihijska strana studentice režije kontrastirana znanstvenom praksom veterinarke. Primjerice, uspješno liječenje kućnog ljubimca kontrast je nemogućnosti uspješnog, organiziranog stvaranja filma koje Precijenjena dramaturgija tematizira. Vještim baratanjem hibridnom formom i dualnim namigivanjima, ovaj film ne ukazuje samo na složenost Sunčice kao osobe, već pruža i uvid u slojevitost stvaranja filma, što autorica i spominje uspoređujući slojeve koji su potrebni za dobar film sa slojevitošću njenog vrta. Metafora idealno služi za ovaj autoportret, koji vješto nadopunjuje dualnost Sunčice kao kreatora filma s kompleksnošću samog filmskog djela, ostavljajući konačan proizvod jednako ukusnim kao što je i zreli plod njenog vrta. Tibor Đurđev * Tekst je nastao u sklopu radionice Hrvatski kratki film pod vodstvom Višnje Vukašinović koju je financiralo Ministarstvo kulture i medija Republike Hrvatske.